Ενεργειακά Παράλογα

Βάσω Κανελλοπούλου

Ενώ η εξοικονόμηση ενέργειας σε όλους τους τομείς, θεωρείται βασικός πυλώνας της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της δυστυχίας που θα φέρει, εμείς στα σπίτια μας χωρίς ενεργειακή ενημέρωση και συνειδητοποίηση κοιμόμαστε τον ύπνο …του δικαίου και δεν δρομολογούμε την απαραίτητη προσαρμογή στα νέα δεδομένα! 

Περιδιαβάζω την Ελληνική περιφέρεια και παρατηρώ τις νέες υπό κατασκευή οικοδομές (μονοκατοικίες). Οι περισσότερες  δεν τηρούν προδιαγραφές προσανατολισμού έτσι ώστε να υπάρχει ενεργειακή εξοικονόμηση και εκμετάλευση της χειμωνιάτικης και της θερινής τροχιάς του ήλιου. Πχ σε θερμές περιοχές βλέπεις  κτίρια  με τξαμαρία και  δυτικό προσανατολισμό πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοικοι της οικίας θα είναι αδύνατον να αντέξουν το καλοκαίρι χωρίς ισχυρό κλιματισμό.

Ο σχεδιασμός  του σπιτιού τους σκοτώνει και το περιβάλλον και την τσέπη τους, αλλά τα προβλήματα συνεχίζονται και στον τρόπο κατασκευής: Παρατηρώ ότι μεγάλο ποσοστό των σπιτιών  περιλαμβάνουν μεν μόνωση ανάμεσα στα τούβλα (τοίχοι πλήρωσης), αλλά ΔΕΝ περιλαμβάνουν μόνωση στα μπετά δηλαδή στις κάθετες και οριζόντιες κολώνες. Αυτή η έλλειψη, δημιουργεί τις αποκαλούμενες «θερμογέφυρες» μέσω των οποίων υπάρχει μεγάλη απώλεια θερμότητας το χειμώνα και  αντίστοιχα, εισβολή  θερμότητας  το καλοκαίρι. Ετσι ο χρήστης για να αποκτήσει θερμική άνεση ξοδεύει περισσότερη ενέργεια που βέβαια προέρχεται από ορυκτά καύσιμα και επιδεινώνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή. Πληροφορήθηκα, ότι η έλλειψη μόνωσης στα μπετά ορισμένες φορές απορρέει και από συμβουλές μηχανικών «για να κάνει ο ιδιοκτήτης οικονομία»!!   Πρόκειται για μικρής έκτασης οικονομία που θα την πληρώνει αργότερα σε πετρέλαιο, κλιματισμό και  καθημερινή δυσφορία…

Στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, κοντά στους κάδους σκουπιδιών βλέπω συνεχώς πεταμένα, διάφορα παλιά ξύλινα κουφώματα. Καθώς τα παλιά διαμερίσματα ανακαινίζονται, πετιώνται τα ξύλινα  πλαίσια των πορτοπαράθυρων που ξεφλουδίζουν, «πιτσικάρουν» και μας ταλαιπωρούν, και αντικαθιστώνται με αλουμινένια, για να λύσουμε μια δια παντός τα προβλήματα με τα κουφώματα. Τα λύνουμε;

Από μια άποψη, ναι. Τα παλιά ξύλινα κουφώματα είχαν μονά τξάμια. Αν στην ανακαίνιση  βάλεις διπλά, εξοικονομείς σημαντικά ποσά  ενέργειας. Επειδή λοιπόν το  υπέροχο ξύλινο πλαίσιο για τα καινούρια διπλά τζάμια είναι ακριβούτσικο, επιλέγουμε  το αλουμινένιο που είναι οικονομικά πιο προσιτό ακόμα και όταν  περιλαμβάνει εσωτερικές θερμοδιακοπές (κατάλληλες για το κλίμα της Β. Ελλάδας). Ως εδώ υπάρχει σαφώς μια λογική  η οποία όμως  στη συνέχεια εκτροχιάζεται εντελώς, όσον αφορά το κεφάλαιο το σχετικό με τα εξώφυλλα.

Θυμάμαι τη γιαγιά μου τα ζεστά  καλοκαίρια στην Αθήνα να κλείνει την ώρα της ηλιοφάνειας όλα τα εξώφυλλα (ξύλινες γρύλιες από τις οποίες περνούσε το φως) προκειμένου να κρατηθεί το σπίτι δροσερό, χωρίς αιρ κοντίσιον και μετά να τα ανοίγει διάπλατα για βραδυνό αερισμό. Το σύστημα ήταν αποτελεσματικό.

Επειδή όμως εμείς σήμερα, έχουμε αλουμινένια εξώφυλλα με γρύλιες (από τις οποίες δεν περνά καθόλου φώς), είναι αδύνατον να εφαρμόσω το σύστημα αυτό, όχι μόνο γιατί θα έχω σκοτάδι αλλά και για ένα πρόσθετο λόγο: Το αλουμίνιο ως μέταλο, είναι καλός αγωγός της θερμότητας, αν το αφήσω να λιάζεται, σε αντίθεση με το ξύλο θα πυρώσει και θα μου φέρει όλη τη ζέστη μέσα στο σπίτι, σαν να έχω καλοκαιριάτικα καλοριφέρ. Εφιαλτικό!! Πρέπει να βρώ τρόπο να προσφέρω πλήρη εξωτερική σκίαση σε αυτό το αλουμίνιο, πχ με τέντα.

Ολη η Ελληνική περιφέρεια, είναι διάσπαρτη με εξοχικά σπίτια που έχουν ασκίαστα αλουμινένια εξώφυλλα και από τις 4 πλετρές. Το μέταλο  πυρώνει στο λιοπύρι ολόκληρη την εβδομάδα και έτσι το σπίτι, ως …φούρνος  υποδέχεται τα Σαββατοκύριακα τους οικοδεσπότες που για να αντέξουν, χρειάζονται πολλά αιρ κοντίσιον. Να ένας από τους βασικούς λόγους της τεράστιας αύξησης των κλιματιστικών και της χρήσης τους το καλοκαίρι, λόγω της οποίας χρειάζεται η Ελλάδα ένα καινούριο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής κάθε χρόνο:

Τα εξώφυλλα από μέταλο, δηλαδή από καλό αγωγό της θερμότητας, σε μια ηλιόλουστη χώρα!

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 86, 10/08