ΚΕΝΑ*  ΔΑΙΜΟΝΙΑ

Του Γιάννη Σχίζα

«Τελικά διερωτώμαι, ποιος είχε δίκιο, ποιος άδικο; Ο βδελυρός Μετερνίχος ή

 εμείς ,που το συμφέρον τόσο μας ωθεί να του μοιάσουμε;»

Δήμος Τσαντίλης, «Realpolitic ή θάνατος», από το ένθετο περιοδικό της «Αυγής» «Ο δαίμων της Οικολογίας», Σεπτέμβριος 2008

      H αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης του Μέτερνιχ, που επιχειρεί με το άρθρο του ο Τσαντίλης, θυμίζει γνωστή επιτροπή αποκατάστασης της μνήμης του Στάλιν. Kαι οι δυο τους, Στάλιν και Μέτερνιχ, υπηρέτησαν ισορροπίες και ύψιστα συμφέροντα. Και οι δύο προώθησαν ρεάλ- πολιτικές. 

     Το πνεύμα του Μέτερνιχ πέρασε στον Κίζινγκερ βοηθούσης της διδακτορικής διατριβής του δεύτερου επί του πρώτου –μας πληροφορεί ο Δ.Τ.- και η Νέα Τάξη Πραγμάτων βολεύθηκε με την αταξία στα «περίχωρά» της. Οπότε ημείς των «περιχώρων» βρεθήκαμε να παράγουμε σου-ρεαλ-πολιτικές αξιώνοντας την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας στην Κύπρο, την απόρριψη του αποικιακού σχεδίου Ανάν, την διαμόρφωση ενός συμβιωτικού κώδικα Σλαυομακεδόνων και Ελλήνων Μακεδόνων. Δεν μας έβαλαν στη στρούγκα, αλλά και δεν ξεπέσαμε στη μούγκα. Ευτυχώς.

       Δεν ξέρω αν ο ρεαλισμός των Μέτερνιχ, Κίζινγκερ και άλλων προοδευτικών δυνάμεων δικαιώνεται με την υπόμνηση μιας μεμονωμένης κουβέντας του Ελευθερίου Βενιζέλου που κάνει ο ΔΤ– περί «συμφερόντων» που κανοναρχούν τις διεθνείς σχέσεις. Το σίγουρο πάντως είναι ότι το δίλημμα «ρεαλπολιτίκ ή θάνατος» απηχεί μια αειφορική κινδυνολογία. Τέτοια έλεγαν, πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων, το 1821 και εντεύθεν. Τέτοια έλεγαν και μετά τους αγώνες, μια και διέβλεπαν νέους αγώνες στο μέλλον. Κωμικά ανέβαζαν τα εθνικά μας δίκαια, κωμικά τα κατέβαζαν. Εξωπραγματικές θεωρούσαν τις εμμονές μας στη διεθνή νομιμότητα.

      Το άρθρο του Τσαντίλη δεν καινοτομεί. Τα δαιμόνιά του είναι κενά,καθότι παμπάλαια. Και η ενδότερη τάση του να μας μπάσει όλους στην πολιτική του ρεαλισμού με ένα  καπελωτικό πληθυντικό που θυμίζει το διάσημο  στίχο του Μπωντλέρ από τα «Άνθη του κακού»(«Υποκριτή αναγνώστη, αδέλφι που μου μοιάζεις!») θέτει μόνο το ερώτημα: Γιατί η οικολογία συγχρωτίζεται τόσο συχνά με την απολογητική της Νέας Τάξης;  

·          Κενός, δηλαδή “empty”, κύριε διορθωτά. Κάτω τα χέρια !

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 86, 10/08