Ενότητα :Τεύχος 86, Οκτώβριος 2008 |
Τίτλος : Μπιλίνης Μπάμπης, ΚΑΡΕΤΑ- ΚΑΡΕΤΑ: Γεννητούρια στην παραλία Πλάθιενα της Μήλου
|
Αρχή κειμένου Μπάμπης ΜΠΙΛΙΝΗΣ 29 Αυγούστου 2008. «Ο μικρός βοριάς» άκουσε τις παραγγελίες των ανθρώπων του νησιού και των τουριστών και αποφάσισε να «είναι καλό παιδάκι», το μελτέμι που φυσούσε τις προηγούμενες μέρες είχε σταματήσει και μια υπέροχη μπονάτσα είχε επικρατήσει. Μετά την μεσημεριάτικη ραστώνη η παρέα πήγε να δροσιστεί στη μαγευτική παραλία της Πλάθιενας, που εκτός από κολύμπι σε γαλανά νερά προσφέρει και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. 5.10΄ απόγευμα. Η φύση κάνει το θαύμα της. Ξαφνικά και ενώ στην παραλία επικρατούσε η συνήθης κατάσταση, άλλοι ξαπλωμένοι στην άμμο ή στις ξαπλώστρες, άλλοι έπαιζαν μπάλα και ρακέτες, τα παιδιά με τα κουβαδάκια τους έχτιζαν πύργους και πλατσούριζαν στο νερό, μέσα από την άμμο λίγα μέτρα από τις πετσέτες που είχε απλώσει η παρέα ξεπρόβαλαν δεκάδες νεογέννητα χελωνάκια. Αναστάτωση επικράτησε μεταξύ των παραθεριστών και έτρεξαν να παρατηρήσουν το γεγονός, που για τους περισσότερους ήταν πρωτόγνωρο. Ευτυχώς η παρέμβαση μιας κτηνίατρου, που βρέθηκε από τύχη εκεί και άλλων από τους λουόμενους έβαλε κάποια «τάξη», ο κόσμος απομακρύνθηκε από το σημείο και άφησε ανοιχτό το δρόμο για τη θάλασσα, και τα νεογέννητα στη σειρά έτρεξαν προς την θάλασσα. Ακόμα και δυο – τρία πιο άτακτα χελωνάκια, που πήγαν να πάρουν τον «κακό» δρόμο προς άλλα σημεία της παραλίας επανήλθαν με διακριτικότητα στο σωστό δρόμο για τη θάλασσα. Στο μέλλον Οι καινούριοι κάτοικοι της Μήλου, τα χελωνάκια, έφυγαν κολυμπώντας για την πολυετή περιπλάνηση τους στη θάλασσα, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία αναπαραγωγής, που θα γυρίσουν στην ίδια παραλία όπου γεννήθηκαν, για να συνεχίσουν την αναπαραγωγική διαδικασία του είδους τους, όπως έκανε η μητέρα τους κι όπως θα ξανακάνει, ίσως και του χρόνου. Οι συζητήσεις που ακολούθησαν το γεγονός πολλές. Από αυτές που προσπάθησαν να επιβάλλουν «σιωπή», μέχρι ακραίες, που έφταναν στο σημείο να ζητούν τον αποκλεισμό των ανθρώπων από την παραλία Κι όμως, όπως φέτος –από τύχη είναι η αλήθεια, γιατί κανείς δεν ήξερε την ύπαρξη της φωλιάς- αλλά και στο μέλλον η συνύπαρξη ανθρώπου και θαλάσσιας χελώνας θα μπορούσε να είναι εύκολη και αρμονική. Δε χρειάζεται να κάνει και πολλές παραχωρήσεις ο άνθρωπος. Να σημαδεύει τις φωλιές αν πέσουν στην αντίληψή του, για να μην πατηθούν και καταστραφούν. Να μαζεύει τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες μετά την δύση του ήλιου, γιατί η χελώνα βγαίνει το βράδυ να γεννήσει. Να μην ανάβει φώτα το βράδυ στην παραλία. Κάθε γέννηση γεμίζει χαρά και αισιοδοξία. Τα γεννητούρια στην Πλάθιενα της Μήλου μόνο χαρά και αισιοδοξία μπορούν να γεμίσουν τους κατοίκους του νησιού. Με λίγη ευαισθησία και πολλή προσοχή τα χελωνάκια θα επιβιώνουν και οι άνθρωποι θα τα χαίρονται. Η φύση είναι σύμμαχος στην ευημερία, αρκεί να γίνει πεποίθηση ότι δεν είναι αναλώσιμη. Δαίμων της Οικολογίας, τ. 86, 10/08 |
                     |