για τη Βιώσιμη Κινητικότητα στις πόλεις της ελληνικής περιφέρειας

-από το Δίκτυο Ε.Π.Ι.Β.Α.ΤΗ.Σ-

`

1.         Ο κοινόχρηστος αστικός αδόμητος χώρος (δρόμοι, πεζοδρόμια, πλατείες, κλπ.) στις Ελληνικές πόλεις θα πρέπει πλέον να θεωρείται προϊόν εν ανεπαρκεία και η χρήση του να γίνεται με γνώμονα το κοινωνικό σύνολο, η δε σπατάλη του να τιμολογείται ανάλογα.

2.         Καμία λύση βιώσιμης κινητικότητας δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, αν δεν ληφθούν αυστηρά μέτρα αποτροπής της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου, όπως μέτρα και κίνητρα απόσυρσης του από την αστική αδόμητη επιφάνεια και η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ στάθμευση του σε υπόγειους ή υπέργειους χώρους στάθμευσης.

3.            Δημόσια μέσα μεταφοράς δεν σημαίνει αναγκαστικά και μόνο κρατικά μέσα μεταφοράς. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ή κοινοπραξίες εκτέλεσης συγκοινωνιακού έργου (π.χ. ΚΤΕΛ, νέοι σιδηροδρομικοί operators μελλοντικά) πρέπει να αποτελέσουν, με μεταφορά τεχνογνωσίας από ανάλογες επιχειρήσεις του εξωτερικού, ενιαίους συγκοινωνιακούς operators ασχέτως αν το μέσο είναι τραίνο, τραμ ή λεωφορείο

4.         Η έλλειψη κάθε αντισταθμιστικής χρηματοδότησης για τις συγκοινωνίες της περιφέρειας, σε αντίθεση με το καθεστώς επιδοτήσεων που πολύ σωστά ισχύει για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, συνιστά παραβίαση της συνταγματικής επιταγής περί ίσης μεταχείρισης των πολιτών, καθώς και βασικών κανόνων που απορρέουν από την εφαρμογή των κοινοτικών πολιτικών.

5.         Οι κάτοικοι μεγάλων αστικών κέντρων της περιφέρειας δικαιούνται να απολαμβάνουν αξιόπιστη ποιοτική και επαρκή εξυπηρέτηση από συστήματα ΜΜΜ, όπως αυτά σχεδιάζονται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, και αυτά είναι τα μέσα σταθερής τροχιάς και συμπληρωματικά τα λεωφορεία σε ενιαία ολοκληρωμένα δίκτυα.

6.         Οι κάτοικοι της περιφέρειας δεν πρέπει να πληρώνουν για χειρότερες υπηρεσίες μεγαλύτερα κόμιστρα από αυτά που πληρώνουν οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

7.         Το ποδήλατο, ο πεζός και το αναπηρικό αμαξίδιο πρέπει να μπουν στη βάση του σχεδιασμού κάθε συγκοινωνιακής υποδομής.

8.         Οι τοπικές και περιφερειακές σιδηροδρομικές και λεωφορειακές γραμμές και υπηρεσίες θα πρέπει να καταστούν βιώσιμες και κοινωνικά αποδοτικές, επιδοτούμενες όπου και όσο χρειάζεται και εντασσόμενες σε σχήματα ολοκληρωμένων συστημάτων Τοπικών Συγκοινωνιών, είτε με μορφή Ενώσεων Τιμολογιακής και Συγκοινωνιακής Συνεργασίας, είτε με σύμπραξη σε ενιαίους operators.

9.         H Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να θεσπίσουν αποκεντρωμένα όργανα επιτελικού σχεδιασμού, ελέγχου, χρηματοδότησης συγκοινωνιακών παρεμβάσεων καθώς και επιδότησης συγκοινωνιακών λειτουργιών των διαφόρων operators (λεωφορειακών, σιδηροδρομικών ή ενιαίων), που δραστηριοποιούνται στην περιοχή τους, με απόκτηση των απαιτούμενων οικονομικών πόρων από το κράτος.

10.       Η ένταξη ποιοτικών συστημάτων Δημοσίων Συγκοινωνιών και ιδιαίτερα του σύγχρονου τραμ σε συνδυασμό με ολοκληρωμένα δίκτυα ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων, σε πόλεις μεσαίου μεγέθους συμβάλλουν ιδιαίτερα θετικά στη συνολική πολεοδομική αναβάθμιση, κυκλοφοριακή αναδιοργάνωση και αστική αναζωογόνηση των πόλεων αυτών.

11.       Η χρήση των διαφόρων συγκοινωνιακών συστημάτων και μέσων δεν αποτελεί αυτοσκοπό και η χρήση τους πρέπει να γίνεται σύμφωνα με του κανόνες και τους νόμους που επιβάλλει η επιστήμη και η διεθνής εμπειρία.

12.       Ουδεμία παρέμβαση δεν είναι εφικτή αν δεν οργανώσει, ενημερώσει, και τελικά πείσει τους τελικούς αποδέκτες των παρεμβάσεων αυτών που είναι οι πολίτες και οι οργανώσεις τους. Η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των πολιτών αποτελούν θεμελιώδες και ουσιαστικό σκέλος του όλου σχεδιασμού και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 86 , 10/08