ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ECOCRETE

Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές

Πολλά και διάφορα παρακολουθήσαμε αυτές τις ημέρες, όμως μας έλειψε μια δυναμική παρέμβαση του οικολογικού- εναλλακτικού χώρου. Το αφετηριακό επεισόδιο της φονικής ενέργειας του αστυνομικού εις βάρος του 15χρονου, ελάχιστα αξιοποιήθηκε για μια ουσιαστική επανεξέταση της πρακτικής της αστυνομίας. Θέματα όπως οι αυθαιρεσίες και τα συμβάντα αστυνομικής βίας, η διοικητική και ποινική ατιμωρησία αστυνομικών σε πολλές περιπτώσεις, η ανεπαρκής προστασία των πολιτών με συνέπεια την μεγαλύτερη προσφυγή στα «ιδιωτικά συστήματα ασφαλείας» και στους σεκιουριτάδες, καλύφθηκαν από τους αλαλαγμούς και από την χρήση της αρχής των αντιποίνων από τους «συνήθεις» βάνδαλους. Για άλλη μια φορά η λογική της μαζικής και στοχευμένης διαμαρτυρίας παραμερίσθηκε από την εφαρμογή της αρχής της γενικής ευθύνης, από γνωστούς και άγνωστους Ζορό. Επαναλήφθηκε ό,τι και στη περίπτωση της πρόσφατης κίνησης των φυλακισμένων: Όπου ο λόγος για ένα εναλλακτικό σωφρονισμό παρέμεινε ψίθυρος μπροστά στη «διαπασών» της χαριστικής αντιμετώπισης και των κροκοδείλιων δακρύων από τους μεγαλοπαράγοντες του συστήματος.

Τώρα πλέον παρακολουθούμε στα ΜΜΕ την παρέλαση κάποιων κοινωνιολογούντων, που παραβιάζοντας ανοιχτές πόρτες μας πληροφορούν για τα προβλήματα των ανθρώπων των 700 ή 500 ευρώ. Ελάχιστα ακούγεται η άποψη για την κακή ποιότητα ζωής που γίνεται διαρκώς χειρότερη και παράγει αδιέξοδα, μερικές φορές με διαταξική εμβέλεια. Οι αβίωτες πόλεις στο μέσο μιας φύσης που ιδιωτικοποιείται ταχύτατα, θεωρούνται σαν θέμα πέραν της τρέχουσας συζήτησης.

Μήπως κάποιοι τζιράρουν πάνω στην ασχήμια που προξενεί το κράτος, η κερδοσκοπία και οι βάνδαλοι κάθε κατηγορίας. Μήπως κάποιοι χρήστες της ζωής για κερδοσκοπικούς ή πολιτικούς σκοπούς, χρησιμοποιούν τώρα το θάνατο για να κερδίσουν μια κυβέρνηση, μια επιρροή ή τα χειμερινά ανάκτορα των ονείρων τους;   

Να το πάρουμε όλοι χαμπάρι: Δεν είμαστε στο κέντρο, ανάμεσα στους «νοικοκυραίους» και στους εξεγερμένους. Είμαστε  στο «αλλού» και  οπωσδήποτε μακριά από εκείνο το κομμάτι της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, που θεωρεί ότι οποιοδήποτε μέσο οδηγεί στη χειραφέτηση. Γι’ αυτό λοιπόν να χαράξουμε μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή και να πάψουμε να αγόμαστε και να φερόμαστε από το κλίμα των ενοχών, που κάποιοι συνεχίζουν να διοχετεύουν...

Γιάννης Σχίζας

12.12.2008