Ήταν μόνο, ένα όνειρο

                                                                                        Βάσω Κανελλοπούλου

Η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε ότι ορίζει ως ιερά, τα ελάχιστα δένδρα που έχουν το θράσος  να  βρίσκονται ακόμη σε αστικές περιοχές. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να τα πειράξει, ακόμα κι αν είναι δήμαρχος. Η Ακαδημία αγκαλιάζει με το κύρος της, τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους των πόλεων. Τους γεμίζει ποίηση και μουσική. Προτείνει νέες θέσεις εργασίας σε περιβαλλοντικές και κοινωνικές υπηρεσίες, για την αντιμετώπιση της οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης. 

Προωθεί πολιτιστικές υπηρεσίες και μείωση της υλικής κατανάλωσης. Αγκαλιάζει τη βιοκλιματική πολεοδομία ώστε να μειωθεί η ζέστη το καλοκαίρι στο κέντρο της πόλης και να ανασάνουν όλοι οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να φύγουν διακοπές. Προτείνει βιοκλιματικές ενισχύσεις και για τα υπάρχοντα αλλά και για τα καινούρια κτίρια, ώστε να τονώσει την ευεξία και την εξοικονόμηση ενέργειας που μόνο από τα κτίρια, θα μπορούσε να φθάσει το 20%-30% της συνολικής κατανάλωσης.   Η Ακαδημία  μας ενημερώνει ότι το μεγαλύτερο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής είναι η εξοικονόμηση. Μας θυμίζει ότι η σπατάλη έχει φθάσει στο απροχώρητο. Ξοδεύουμε περισσότερη ενέργεια και από τη χιονισμένη Φινλανδία. Ως επόμενο στόχο  βάζει τις ανανεώσιμες πηγές. Μας θυμίζει ότι σε αυτήν την ευλογημένη χώρα τη γεμάτη ήλιο και άνεμο θα μπορούσαμε να τις εκμεταλλευθούμε πολύ περισσότερο από όσο ήδη τις χρησιμοποιεί η βορεινή Δανία ή η Γερμανία. 

Η πνευματικοί μας ταγοί της Ακαδημίας  ζητούν  να γίνει πανελλήνιος διάλογος για  τις δυνατότητες εξοικονόμησης. Μας εξηγούν ότι οι περισσότερες ηλεκτρικές συσκευές δεν σβήνουν παρά μόνον αν τις βγάλουμε από την πρίζα γιατί οι κατασκευαστές προτιμούν να μας δίνουν τις επιλογές «ανοικτό»(ΟΝ) ή «σε αναμονή» (standby). Οι πνευματικοί μας ταγοί, μας λένε, ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, με αυτόν τον τρόπο χάνεται το 13% της συνολικής οικιακής ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα γεμίζουμε άσκοπα την ατμόσφαιρα με αέρια θερμοκηπίου. Μας λένε επίσης, ότι όσοι μιλούν για έλλειμμα ενέργειας θα έπρεπε πρώτα να προωθήσουν τις ανανεώσιμες σε συνδυασμό με μέτρα εξοικονόμησης και μετά να δούμε ποιο είναι το πραγματικό έλλειμμα. Για να μας ξυπνήσουν, για να θυμίσουν τη σχέση μας με τη φύση, μας μιλούν με τους στίχους του ποιητή -και Ακαδημαϊκού- Νικηφόρου Βρεττάκου. 

Όμως ο τρυφερός ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος δεν είναι πια μαζί μας, ούτε και μαζί τους. Ακόμα και η ποίησή του τους έχει  ξεφύγει. Την ξέχασαν τελείως.

Δυστυχώς, όλα τα προηγούμενα ήταν μόνο ένα όνειρο. Όταν ξύπνησα, πληροφορήθηκα ότι με αφορμή το έλλειμμα ενέργειας, η Ακαδημία ζητά διάλογο για τη συμμετοχή της πυρηνικής ηλεκτροπαραγωγής στο ενεργειακό μείγμα. Τότε, αντιλήφθηκα την πραγματικότητα. Είδα τους πνευματικούς μας ταγούς  να προσφέρουν ένα μεγάλο δωρο-πακέτο προς τις επόμενες γενιές. Ένα πακέτο γεμάτο τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα. ‘Ένα δώρο που  θα τους  κατατάξει στις μελανές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Τους είδα να καταπατούν την αρχή της δια-γενεακής δικαιοσύνης και σκέφθηκα ότι πάλι  τα 15χρονα  θα εξαγριωθούν. Κι εμείς,  δεν θα  ξέρουμε τι να πούμε στα παιδιά…

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 90, 2/09