Στο κόκκινο, ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου

                                                                    Φανή Δημητρακούδη

Επικίνδυνα ανοιχτό παραμένει το ζήτημα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου καθώς εξαιρέθηκε σιωπηρά από το καθεστώς της απολύτου προστασίας, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εξαγγελίες Σουφλιά για το Ρυθμιστικό, όπου ως μόνος Εθνικός Δρυμός στην Αττική αναφέρεται η Πάρνηθα. Δεν φτάνει μόνον αυτό, καθώς ο Δήμος Λαυρίου φαίνεται πως απεργάζεται την αλλαγή χρήσης μεγάλου τμήματος του Δρυμού Σουνίου. Ήδη ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, μετά από καταγγελίες του Πολιτιστικού Συλλόγου Σουνίου «Ποσειδωνία», ζήτησε εξηγήσεις από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το Δασαρχείο Λαυρίου και τον δήμαρχο Λαυρίου για «θεσμοθέτηση της μετατόπισης του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Λαυρίου και ύπαρξη αυθαίρετων κτισμάτων σε τμήμα του πυρήνα που προτάθηκε προς εξαίρεση».

Ήδη από τον προηγούμενο χρόνο, το δημοτικό συμβούλιο Λαυρίου, αν και αναρμόδιο, εισηγήθηκε να μετακινηθεί-συρρικνωθεί ο πυρήνας του Δρυμού, με πρόσχημα την «ανάδειξη» του. Ως βάση για την εισήγηση αυτή χρησιμοποιήθηκε όχι μια μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά μια γενική περιβαλλοντική μελέτη η οποία έγινε με απευθείας ανάθεση και που γνωμοδοτεί υπέρ της μετατόπισης του πυρήνα του Δρυμού. Ουσιαστικά προτείνει αλλαγές στη χρήση του Δρυμού, με τη δυνατότητα να περιληφθούν σε αυτόν θεματικά πάρκα, αναψυκτήρια, μουσεία και δρόμοι. Άλλωστε ο δήμαρχος Λαυρίου Δημήτρης Λουκάς αναφέρει συχνά την ανάγκη επίλυσης του «κοινωνικού προβλήματος» που συνιστούν τα αυθαίρετα στον πυρήνα του Δρυμού, παρόλο που ανεγέρθηκαν μετά το 1974, οπότε ανακηρύχθηκε με προεδρικό διάταγμα ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου και παρά το γεγονός ότι δεν αποτελούν πρώτη κατοικία, ούτε εξυπηρετούν οικιστικές ανάγκες ντόπιου πληθυσμού. Πάντως, μετά την κρίσιμη εκείνη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Λαυρίου ακολούθησε και μία δεύτερη, καθώς ο κοινοτάρχης Καμάριζας επέμεινε να επανακαθοριστούν εκ νέου τα όρια του Δρυμού, ώστε να εξαιρεθούν από αυτόν εκτάσεις της κοινότητας του που προορίζονταν για οικιστική εκμετάλλευση. Παρά την ολική αντίθεση των Λαυριωτών, οι προτάσεις του δημοτικού συμβουλίου εστάλησαν στην Περιφέρεια Αττικής όπου και εγκρίθηκαν. Ασφαλώς εκεί παρουσιάστηκε μια εικόνα απολύτως παραπλανητική, αρκεί να σημειωθεί ότι η περιβαλλοντική μελέτη εμφανίζει την επίμαχη περιοχή να στερείται αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, να μη διαθέτει αξιόλογη χλωρίδα και πανίδα, χαρακτηριστικά που θα την ενέτασσαν αναγκαστικά σε καθεστώς προστασίας. Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη η απάντηση των αρμοδίων προς τον κ. Ρακιντζή αναφορικά με τις καταγγελίες για τη μετατόπιση του πυρήνα του Δρυμού. Ωστόσο υπάρχει έντονη ανησυχία ότι ο επιχειρούμενος αποχαρακτηρισμός του Δρυμού υποκρύπτει την πρόθεση για τη χάραξη νέων δρόμων στο έδαφος του, την περαιτέρω οικοδόμηση της περιοχής, στο πλαίσιο του οριστικού ξεπατώματος της Ανατολικής Αττικής που υπόσχεται το πολύφερνο Ρυθμιστικό Σχέδιο. Πιθανολογείται ότι αναμένεται ο κατάλληλος χρόνος για την υλοποίηση του, αφού προηγουμένως τα ποικιλώνυμα συμφέροντα έχουν προσεταιριστεί τις τοπικές αρχές, εξαγοράζοντας τη συναίνεση τους. Όχι όμως και εκείνη των κατοίκων της περιοχής που ζητούν να ανακληθούν άμεσα οι δύο καταχρηστικές αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου Λαυρίου, έτσι που να μη μπορεί να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή προσφέροντας δολερό πρόσχημα για τον αφανισμό του Δρυμού.  

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 94, 6/09