ΤΑ ΠΑΝΤΑ Γ@ΜΙΟΥΝΤ@Ι;

                                                                                     Γιάννης Σχίζας

Σε αυτή τη χώρα, η «τεχνική Ζήμενς» εγγυάται το στυλ του πολιτικού βίου. Μια φορά κι ένα καιρό η πολιτική διαφθορά είχε ως σήμα κατατεθέν τον Μαυρογιαλούρο με τον αείμνηστο Κωνσταντάρα, στις ημέρες μας όμως ήταν επόμενο να αποκτήσει το «Γερμανό» της. Ποιό είναι το νέο ποιοτικό στοιχείο στην όλη υπόθεση; Είναι ότι μια «φρόνιμη» και «καθωσπρέπει» Ευρωπαϊκή Εταιρεία, «καπιταλιστικώς ορθή», μπορεί να μοιράζει μπαξίσια και να ακυρώνει όλες τις εκσυγχρονιστικές φαντασιώσεις, που έβλεπαν τον κεντρικό ευρωπαϊκό κορμό ως «Υπερεγώ» της ευρωπαϊκής περιφέρειας...

Να επιχειρηματικός κόσμος, να μάλαμα. Απο-γοήτευση και απο-μάγευση πλήρης. Θα έλεγα όμως όχι «χειροτερότερη» από αυτήν που προκάλεσε ο εξωφρενικός κύριος Πρόεδρος της Τσεχίας, προεδρεύουσας χώρας του ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην τρέχουσα περίοδο. Ο κύριος Βάτσλαβ Kλάους είχε ταχθεί προ καιρού (Φεβρουάριος 2009) εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρακτηρίζοντάς την ως αντιδημοκρατική και ελιτίστικη και συγκρίνοντάς την με την παλιά Σοβιετική Ένωση... Στην τρέχουσα περίοδο των ευρωεκλογών, ο κ. Πρόεδρος, γνωστός και για τις ακραιφνείς νεοφιλελεύθερες ιδέες του, ξαναχτύπησε. Σε πρόσφατη παρουσίαση βιβλίου του στο Παρίσι υπό τον προκλητικό τίτλο «Μπλε και όχι πράσινος Πλανήτης»(!), ο Κλάους υποστήριξε ότι η θεωρία της αποσταθεροποίησης του κλίματος μέσω του φαινόμενου του θερμοκηπίου είναι απατηλή, ότι η παρούσα κρίση δεν οφείλεται στον καπιταλισμό αλλά στην περιορισμένη δοσολογία του, ότι η ανάπτυξη είναι υπέρ το δέον πράσινη, ότι οι ευρωεκλογές δεν χρειάζονται(!!!) και ότι ο λεγόμενος «ευρωπαϊκός λαός» είναι αυταπάτη -δεδομένου ότι υπάρχουν μόνο Γάλλοι, Γερμανοί, Πολωνοί κλπ. 

Η συμπεριφορά του κ. Κλάους και η σχετική ανοχή του από το πολιτικό σύστημα της Τσεχίας, λέει πολλά, πρωτίστως όμως χαστουκίζει τις πολιτικές της άτακτης ευρωπαϊκής διεύρυνσης που παράγουν χάος και διάλυση. Τις πολιτικές που έχουν αποδειχθεί «παλιά τέχνη-κόσκινο» του αμερικανονατοϊκού παράγοντα, για την εξουδετέρωση της Ευρώπης μέσω της καθήλωσής της σε παραλυτικές διαφωνίες. Αλλά αν θέμα ήταν μόνο οι νεοφερμένες χώρες της ΕΕ -οι τόσο πρόθυμες να συμβάλουν στην πυραυλική περικύκλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας- το κακό θα ήταν μικρό. Μοιραία  λοιπόν επανερχόμαστε στη καρδιά της Ευρώπης, στη «μητέρα όλων των σκανδάλων», που θα έλεγε ο Σαντάμ Χουσεϊν εάν ζούσε και ήταν Έλληνας. Επανερχόμαστε στη Ζήμενς που «παρείχε» χρήματα, χωρίς να έχει γίνει μέχρις στιγμής γνωστό το περιεχόμενο της «αντιπαροχής» των πολιτικών. Επανερχόμαστε για να προβληματιστούμε και γι αυτούς που δεν παρέχουν χρήματα αλλά πληρώνουν σε είδος, συνηθέστατα σε «επικοινωνιακό χρήμα». Ή και γι’ αυτούς που επιδίδονται όχι στο λάδωμα αλλά σε αυτή καθεαυτή τη κατασκευή πολιτικών (politicians, not politics, παιδιά, έτσι για να καταλαβαίνουμε και μια μειονεξία της εθνικής μας γλώσσας...)

«Οι δύο κατηγορούμενοι που έφυγαν στη Γερμανία ήταν οι βασικοί διαχειριστές του μαύρου πολιτικού χρήματος που δόθηκε από τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ» -έλεγε σε μια δήλωσή του ο Δημήτρης Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ (in.gr 29.5.2009), διατρέχοντας τον κίνδυνο να κατηγορηθεί. Να του πει δηλαδή κάποιος επιπόλαιος αντιρατσιστής: «Γιατί ρε σύντροφε ΜΑΥΡΑ ταμεία και ΜΑΥΡΟ χρήμα, και γιατί όχι ΛΕΥΚΟ χρήμα και ΛΕΥΚΑ ταμεία; Γιατί επαναλαμβάνεις το ατόπημα του γνωστού επαναστατικού άσματος «ΜΑΥΡΑ κοράκια με νύχια γαμψά»;

Τα τελευταία και τα προτελευταία, τα πρώην και τα επόμενα σκάνδαλα, δείχνουν ότι πολλά σε αυτήν τη χώρα είναι διαποτισμένα από τη λογική της διαπλοκής, της συναλλαγής, της εκπόρνευσης. Ερώτημα: μπορούμε να πούμε έτσι, ανοιχτά και σταράτα και σε πείσμα του γνωστού εγχειριδίου της Βαρώνης Σταφ περί καλών τρόπων, ότι «τα πάντα γ@μιούντ@ι»; Νομίζω ότι αυτή η πρόταση από την άποψη της ουσίας, αδικεί όσους ανθίστανται πηγαίνοντας ενάντια στο ρεύμα, ενώ από την άποψη του τύπου, έχει σεξιστικό χαρακτήρα, όπως η μεγάλη ποικιλία των υβριστικών και απαξιωτικών εκφράσεων της εποχής μας. Σε αντίθεση με το μοντέλο του Κώστα Ζουράρι, που συνηθίζει να λέει «κακά λόγια», με κορυφαίο όλων το προσφάτως λεχθέν σε πρωτοκλασάτο κανάλι, ύστερα από ερώτηση για το ποιο όνομα πρέπει να πάρουν τα Σκόπια εκτός αυτού της Μακεδονίας (απάντηση Ζουράρι: παπάρια!) ο υποφαινόμενος έχει στο παρελθόν επιχειρήσει να διατυπώσει μια πρόταση «εναλλακτικής εξύβρισης», χωρίς εκφράσεις του τύπου «ρε διαιτητή είσαι μεγάλος μαλ...» κλπ κλπ, δηλαδή εκφράσεις που απαξιώνουν τον ερωτισμό, το σεξ, τον αυνανισμό κ.ά. (Γ. Σχίζας «Για ένα εναλλακτικό βρισίδι», εφημ. ΕΠΟΧΗ, 25.9.2005) Πλην όμως ομολογεί ότι και αυτός παρασύρεται από την κρυφή γοητεία της βωμολοχίας και από το αρνητικό δυναμικό που εγκλείει η απαξίωση με σεξιστικά υλικά...

Καταλήγω λοιπόν στο ότι η υπερβολή που εγκλείεται σε εκφράσεις όπως αυτής του τίτλου, μας βοηθάει να αντιπαλεύουμε και να αποτρέπουμε το χειρότερο. Όσον αφορά τα ερωτευμένα ζωάκια της φωτογραφίας, λέγονται ΠΑΝΤΑ, βρίσκονται στην Κίνα και αποτελούν θέμα μιας διαρκούς εκστρατείας του «Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση» (WWF). Κάνουν σεξ, όπως αντιλαμβάνεσθε, αλλά άθελά τους χαρακτηρίζουν σε κάποιο βαθμό τη χώρα μας...

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 94, 6/09