Μετευρωεκλογικό οικοδιήγημα: Χρονοτριβώντας στο παραβάν*

Βασίλης Πεσμαζόγλου

- Λες να έπαθε τίποτα; Δε πας να δεις;

Υπό άλλες συνθήκες, η εικοσάλεπτη παραμονή του Θεόφιλου Μαρκάτου πίσω από το παραβάν του εκλογικού κέντρου, θα οδηγούσε σε καθυστέρηση της διαδικασίας. Αλλά η αίθουσα του σχολείου ήταν άδεια και ο νεαρός δικαστικός αντιπρόσωπος με τη γοητευτική (και εξόχως ευσυνείδητη) κοπέλα της εφορευτικής επιτροπής βαρούσαν μύγες. Για να ακριβολογούμε, φλερτάρανε. Ασύστολα. Μόνοι ήταν, τι να κάνουν; Ο Μαρκάτος δεν απορρύθμιζε τη ροή ψήφων, αλλά τη ροή λέξεων, βλεμμάτων που, προχωρημένο απόγευμα πλέον της 7ης Ιουνίου, είχαν αναβαθμιστεί σε μικρά διακριτικά χάδια. Εν ολίγοις, τους χάλαγε τη ρομαντική ατμόσφαιρα.

Αν τόξερε, ίσως και να είχε επισπεύσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεών του. Αποτελούσε όμως ακραία περίπτωση αναποφάσιστου ψηφοφόρου. Ήταν τόσο συνειδητοποιημένος πολίτης που είχε πάρει χαράματα το βαπόρι από το νησί να πάει στην ασφυκτικά ζεστή Αθήνα να ασκήσει το δικαίωμά του: όπως είχε διαπιστώσει βλέποντας στην τηλεόραση κάτι πολιτικές αναλύσεις, ανήκε στην ηλικιακή κατηγορία αν όχι των γεροντίων, πάντως των πρεσβυτέρων, όπου η «ροπή προς το ψηφίζειν» είναι, φαίνεται, αυξημένη. Αλλά δεν ήταν δα σαν κάτι υπερήλικες που είχε δει να ανεβαίνουν κούτσα κούτσα τα σκαλιά του σχολείου. Όχι, όχι. Αυτός ανήκε στη γενιά του Πολυτεχνείου. Και, όταν ήταν φοιτητής, ούτε στο όνειρό του δεν θα φανταζόταν πως, κάποια μέρα, θα ψήφιζε και μάλιστα για να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Πού να διανοηθεί, το 1973, ότι τις τιμωρίες του δασκάλου του παλιά, στο ίδιο αυτό Δημοτικό σχολειό των παιδικών του χρόνων, αλλά και τα μετέπειτα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, θα διαδέχονταν κάποτε μια βασανιστική απόφαση  ψήφου!

Το δράμα του: είναι Αριστερός, αλλά (παραδόξως;) ουδόλως επιθυμεί τη διάλυση της ΕΕ, πολλώ μάλλον την αποχώρηση της Ελλάδας. Σε αυτό τον έχει επηρεάσει και η φρέσκια διεισδυτική σκέψη του φίλου του Μιχάλη, που χάθηκε πρόσφατα και τον οποίον εκτιμούσε απέραντα. Συγχρόνως, έχει με τα χρόνια αποκτήσει περιβαλλοντικές ευαισθησίες αλλά και συνήθειες: λ.χ. του έχει γίνει έμμονη ιδέα και πάει ανελλιπώς όλα τα χαρτιά του, αλλά και εφημερίδες που βρίσκει στους συμβατικούς κάδους της γειτονιάς, στην ανακύκλωση. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί παρά να βλέπει με καλό μάτι τους Οικολόγους. Οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις που τον κατατάσσουν κοντά στην Τρίτη Ηλικία, του λένε και άλλα: το κόμμα που συνήθως ψηφίζει θα βγάλει, λένε, μέχρι 2 Ευρωβουλευτές. Έχοντας διερευνήσει το ζήτημα, ανακάλυψε πως  η δεύτερη υποψηφία πρεσβεύει απόψεις που πόρρω απέχουν από το να τον εκφράζουν. «Δηλαδή από συνήθεια; Από κεκτημένη ταχύτητα και μόνον να το ξαναρίξω εκεί;», αναρωτιέται κάθιδρος σαν κατάληξη ενός μακροσκελούς συλλογισμού, όπου παρεισφρέουν πλήθος εμβόλιμα στοιχεία. Σαν τι σκέψεις; Ιδού χαρακτηριστικά παραδείγματα: Α. Ας πάρουμε απόφαση ότι την τεχνολογίαν φυγείν αδύνατον και ότι ψηφίζουμε πλέον ΚΑΙ συνυπολογίζοντας  τις περιρρέουσες δημοσκοπικές προβλέψεις: δηλαδή υπεισέρχονται στοιχεία τακτικής. Θέλουμε το τάδε κόμμα νάρθει πρώτο με μεγάλη διαφορά; Επιθυμούμε το δείνα να  μπει στην Ευρωβουλή; Προσβλέπουμε κάποιο άλλο να βγάλει και δεύτερη έδρα; Εδώ επιστρατεύεται η Θεωρία των Παιγνίων! Νοθεύεται άραγε ή εμπλουτίζεται έτσι, με αυτήν τη «γνώση» του σκηνικού, η δημοκρατία; Β. Υπάρχουν από τη μια οι μονοθεματικοί αλλά πολυσυλλεκτικοί Οικολόγοι και, απ την άλλη, μια πολυθεματική αλλά μονοσυλλεκτική Αριστερά που βλέπει παντού «κινήματα» - ακόμα και εκεί που είναι αμφίβολο αν υπάρχουν. Γ. Θα ανακυκλωθεί άραγε όλο αυτό το χαρτομάνι των ψηφοδελτίων;

Η επισκόπηση και, κυρίως, η ενδοσκόπηση, όπου σαν μελλοθάνατος βλέπει όλη του τη ζωή να παρελαύνει μπροστά του, θα συνεχιζόταν κι άλλο, αν δεν τον διέκοπτε η εφορευτική νεανίς.

-           Είστε καλά; Θέλετε καμιά βοήθεια;

-           Όλα καλά! Όλα καλά! Τελειώνω!,  απαντάει αμήχανα, με ένα μείγμα ντροπής και ενοχής, μέσα από το παραβάν. Και νιώθοντας σαν ηλικιωμένος ή σαν άτομο με ειδικές ανάγκες, βάζει μάνι μάνι το ψηφοδέλτιο στο φάκελο. Το ένα πλοίο το έχασε, αλλά προφταίνει το επόμενο. Φτάνοντας στο νησί, ο Μαρκάτος θα βουτήξει για να ξεπλυθεί από τον ιδρώτα και να απαλλαγεί από τον ανεμόμυλο της σκέψης του. Το ίδιο βράδυ το καβουρδιστίρι του μυαλού του θα ξαναπάρει μπρος: Λ.χ., χαμογελώντας πικρά, απ’ αφορμή την αποχή ρεκόρ, θα αποφανθεί: Σε αυτό τουλάχιστον συγκλίνουμε με την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή, έχοντας κάνει καταμέτρηση σε χρόνο ρεκόρ, ο δικηγόρος και η καλλίγραμμη κόρη της εφορευτικής, τα πίνουνε σε ένα μπαρ, έχοντας γυρισμένη επιδεικτικά την πλάτη στα πάνελ της τηλεόρασης.

- Περίεργος αυτός ο τύπος που άραξε στο παραβάν. Θυμάσαι; Τι λες να ψήφισε;

·            Ορισμένοι κριτικοί της λογοτεχνίας διατείνονται ότι ο τίτλος αυτός παραπέμπει στο Οικοδιήγημα Χρονοτριβώντας στο λιοτριβειό, Δαίμων της Οικολογίας, Ιανουάριος 2006

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 95, 7-8/09