ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ

Ευθύμης Παπαδημητρίου

Νέα Υόρκη. Αν η Συνδιάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη κινδυνεύει να μείνει χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα αυτό θα πρέπει να αποδοθεί, σε μεγάλο βαθμό, στην αντίσταση της αμερικανικής Γερουσίας και του πανίσχυρου ενεργειακού λόμπυ, παραδοσιακού τύπου, που κρύβεται πίσω της.                                                                                         

Όπως δήλωσε ο δημοκρατικός γερουσιαστής Τζόν Κέρυ, «κάνουμε ό,τι μπορούμε. Συνεχίζουμε την προσπάθεια». Παραδέχτηκε όμως ότι λόγω του περιορισμένου χρονικού ορίζοντα και της επικέντρωσης που χρειάστηκε να κάνουν στο νομοσχέδιο για το σύστημα Υγείας, έγιναν πιο δύσκολα τα βήματα για το κλίμα.                                             

Ο Λευκός Οίκος υποστηρίζει, σε ένα σχέδιο νόμου για το Kλίμα 900 σελίδων, τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 80%, στα επόμενα 40 χρόνια. Παρόμοιο σχέδιο νόμου έχει εγκριθεί από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Το νομοσχέδιο προβλέπει την σταδιακή μείωση των επικίνδυνων εκπομπών από τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και την βιομηχανία. Αυτό θα ρυθμιστεί με την έκδοση πιστοποιητικών ρύπανσης  που θα τα εκδίδει η κυβέρνηση και θα προβλέπουν την βαθμιαία μείωση της, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της προστασίας του κλίματος. Εννοείται βέβαια ότι οι ρεπουμπλικάνοι ασκούν έντονη κριτική σ’ αυτό που  θεωρούν ως μαζική φορολόγηση της ενέργειας.                                                                                                                           Ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα προχώρησε, όπως είναι γνωστό, σε ειδικό ταξίδι στην Ανατολή και διαπραγματεύτηκε, εκτός των άλλων και συμφωνία με την Κίνα, την Ινδία και την Ιαπωνία, για αμοιβαίες δεσμεύσεις σχετικά με την αντιμετώπιση της κλιματικής αποσταθεροποίησης, που έτσι κι αλλιώς δεν βλέπει σύνορα και θα πλήξει σε περίπτωση αδράνειας όλες τις οικονομίες και τα οικοσυστήματα του πλανήτη.

Βρυξέλλες. Τα Ευρωπαϊκά κράτη πάντως έθεσαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες, φιλόδοξους στόχους σχετικά με το κλίμα. Για να τους πετύχουν σκέπτονται να διαθέσουν αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ για βοήθεια των αναπτυσσόμενων χωρών. Το ύψος της βοήθειας ανέρχεται στα 17 δις. Ευρώ το χρόνο μέχρι το 2020. Μ’ αυτήν την απόφασή της ΕΕ ασκείται έμμεσα πίεση και στις άλλες χώρες για να ακολουθήσουν. Όπως δήλωσε και ο σουηδός Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρίντρικ Ραίνφελντ «η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει πρωτοπόρος της διεθνούς προσπάθειας για προστασία του Κλίματος».                        

Με την ΕΕ, για πρώτη φορά μια ομάδα βιομηχανικών χωρών έθεσε φιλόδοξους στόχους για περιορισμό των βλαπτικών για το Κλίμα εκπομπών. Πρόκειται για μείωση έως το 2020 μέχρι 30% και ως το 2050 κατά 80% σε σύγκριση με το έτος 1990. Αυτοί οι στόχοι αντιστοιχούν στις συστάσεις του ΟΗΕ για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 2 βαθμούς Κελσίου.                                                                       Εντελώς ανέλπιστα συμφώνησαν τα κράτη της ΕΕ για χρηματική βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, ώστε να είναι αυτές σε θέση να ελαττώσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και να παράγουν με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον. Σύμφωνα με υπολογισμούς της ΕΕ, θα χρειαστούν μέχρι το 2020 περίπου 100 δισ. ευρώ το χρόνο. Αυτό το ποσό θα πρέπει να καταβληθεί επιπλέον της παραδοσιακής αναπτυξιακής βοήθειας. Η διεθνής κοινότητα κρατών θα πρέπει να καταβάλλει 22-50 δισ. ευρώ. Η ΕΕ θα φέρει το βάρος του 1/3 αυτού του ποσού, οπότε υπολογίζεται πως θα χρειαστεί να πληρώσει περίπου 17 δισ. το χρόνο. Πάντως για να ακριβολογούμε αυτό το ποσό δεν αναφέρεται ρητά στην επίσημη ανακοίνωση! Άλλο ένα αγκάθι της συμφωνίας σχετίζεται με την κατανομή των βαρών ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη. Ήδη η Πολωνία με τους ομοϊδεάτες της αρνείται να συμμετάσχει σε οικονομική βοήθεια των αναπτυσσόμενων χωρών. Η επίλυση αυτού του νέου γρίφου παραπέμφθηκε για μετά την Κοπεγχάγη.

Βαρκελώνη. Στην τελευταία προπαρασκευαστική διάσκεψη πριν την Κοπεγχάγη, που έγινε στην Βαρκελώνη, οι ΗΠΑ καθόρισαν και πάλι τον ρυθμό των διαπραγματεύσεων. Ο πρόεδρος της αμερικάνικης αποστολής, Τζόναθαν Πέρσινγκ, ζήτησε από την Κίνα να μειώσει στο μισό τις εκπομπές της, μέχρι το 2050. Η Κίνα, όπως ήταν φυσικό, απάντησε ότι ιστορικά οι βιομηχανικές χώρες είναι υπεύθυνες για το πρόβλημα της κλιματικής αποσταθεροποίησης, οπότε αυτές θα έπρεπε να προηγηθούν στις εισφορές, ενώ για τις αναπτυσσόμενες χώρες έχει προτεραιότητα η αντιμετώπιση της Φτώχειας, πριν από το Κλίμα.  

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στην Μπανγκόκ, ο αμερικανός εκπρόσωπος είχε προσφερθεί να δεσμευτεί για μείωση μέχρι 80%, μέχρι το έτος 2050. Κι’ αυτά βέβαια τη στιγμή που στο εσωτερικό της Αμερικής ο πόλεμος για το νομοσχέδιο για το Κλίμα συνεχίζεται χωρίς διάλειμμα.       

Στη Βαρκελώνη καταβλήθηκε η προσπάθεια να συμπυκνωθεί το κείμενο των διαπραγματεύσεων, που ξεπερνάει τις 100 σελίδες. Το μόνο που κατάφεραν να ετοιμάσουν για την Κοπεγχάγη, ήταν δυο εναλλακτικές προτάσεις για το πρόβλημα της αποδάσωσης. Η πρώτη υποβλήθηκε από την Νορβηγία που πρότεινε την έκδοση χρεογράφων για τα δάση που θα χρηματοδοτηθούν από μέρος του εμπορίου δικαιωμάτων ρύπων. Με τα χρήματα αυτά θα αγοραστούν δάση που κινδυνεύουν από την υλοτόμηση. Η άλλη εκδοχή αφορά στην εμπλοκή των δασών στην εμπορία δικαιωμάτων από τα εργοστάσια λιθάνθρακα που θα μπορούν έτσι να συνεχίσουν να εκπέμπουν, διαθέτοντας πιστοποιητικά δικαιώματος εκπομπών και να ρυπαίνουν… εις δόξαν της παραγωγής και κατανάλωσης του γνωστού μας τύπου...

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 99, 12/09