Για την προστασία του τοπίου

Γιάννης Σακιώτης

Η προστασία του τοπίου στην Ελλάδα αποτελεί ένα εξαιρετικά ελλειμματικό πεδίο της προστασίας περιβάλλοντος. Πολιτικές προστασίας και διαχείρισης του τοπίου έχουν εισαχθεί στο εθνικό δίκαιο με αποσπασματικό τρόπο μέσα από την σύγχρονη Κοινή Αγροτική Πολιτική, η οποία προβλέπει δυνατότητες προστασίας του αγροτικού τοπίου από τους αγρότες, τους οποίους εκτός από παραγωγούς αγροτικών προϊόντων τους αποδίδει και τον ρόλο των παραγωγών και διαχειριστών του αγροτικού τοπίου. Επίσης, τα εργαλεία που υπάρχουν, όπως η Europa Nostra και κυρίως οι Τοποθεσίες της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, λειτουργούν υποτονικά και χωρίς ουσιαστικά οφέλη για την προστασία των πολύτιμων ελληνικών τοπίων.

Τα αμέτρητα άξια να προστατευθούν τοπία στην χώρα μας αποτελούν κομμάτι του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και συνεπώς, οι προβλέψεις προστασίας και αειφόρου διαχείρισης που υφίστανται για το φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά είναι απαραίτητο να επεκταθούν και στο πεδίο της προστασίας του. Για να γίνει εφικτό να δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός μηχανισμός προστασίας και αειφορικής διαχείρισης των τοπίων είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα Εθνικό Κέντρο Προστασίας του Τοπίου, που θα οργανώσει την καταγραφή των σημαντικών τοπίων και θα παρέχει την κατάλληλη επιστημονική υποστήριξη στις ζητούμενες πολιτικές προστασίας.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 100, 1/2010