Ενότητα :Τεύχος 102. Μάρτιος 2010 |
Τίτλος : ΕΝΤΙΤΟΡΙΑΛ: Ο άνθρωπος πάνω από το αυτοκίνητο! Ο άνθρωπος πάνω από τη διαφήμιση
|
Αρχή κειμένου Ο άνθρωπος πάνω από το αυτοκίνητο Ο άνθρωπος πάνω από τη διαφήμιση Το κακόγουστο σήριαλ της παραμονής των παράνομων υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων στη θέση τους παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις και τις δικαστικές αποφάσεις συνεχίζεται. Η σύγχρονη αυτή εκδοχή της Λερναίας Ύδρας έχει στοιχίσει τη ζωή δεκάδων ανθρώπων – κυρίως νέων τα τελευταία χρόνια. Με αγανάκτηση παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες τη διαφημιστική καμπάνια που πραγματοποιεί εκ μέρους των εμπλεκομένων εταιριών η ένωση τους ΕΡΜΗΣ. Γιατί: 4 Χρησιμοποιούν το μαύρο χρώμα του πένθους, του πένθους που εμείς και οι φίλοι μας γνωρίσαμε εξ αιτίας τους, σαν μέσο για να δείξουν τον πόνο τους για την ενδεχόμενη μείωση των κερδών τους. 4 Χρησιμοποιούν την υπαίθρια διαφήμιση για να διεκδικήσουν την συνέχιση και των παράνομων δραστηριοτήτων τους για τις οποίες έχει πολλές φορές αποφανθεί τελεσίδικα η δικαιοσύνη. 4 Αντιπαραθέτουν προκλητικά στους δεκάδες νεκρούς, τους «20.000 ανέργους» που δήθεν θα προκύψουν από την απαγόρευση. Θέλοντας να μας εξοικειώσουν με τον θάνατο σαν παράπλευρη συνέπεια της οικονομικής δραστηριότητας και των κερδών τους. Ανεργία η θάνατος, ιδού το δίλημμα του νεοέλληνα. 4 Στηρίζεται στο ψέμα: ούτε στην Ευρώπη επιτρέπεται κάθε είδους υπαίθρια διαφήμιση, ούτε εδώ κανείς ζήτησε την παντελή κατάργηση τους. Αλλοίμονο γνωρίζουμε καλά σε ποια κοινωνία ζούμε. Υπάρχει κάτι που οι διαφημιζόμενοι-διαφημιστές αγνοούσαν, αγνοούν και προκλητικά θέλουν να συνεχίσουν να αγνοούν: ότι υπάρχουν κανόνες και νόμοι που ορίζουν το που και πως και για αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει μόνο ο νόμος του κέρδους που συνοδεύεται από το φόρο αίματος. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Απορούμε πως ο Υπουργός Δικαιοσύνης και ο προϊστάμενος της εισαγγελίας που με πρόσφατες εγκυκλίους τους έθεσαν το θέμα των παρανομιών γύρω από την υπαίθρια διαφήμιση παρακολουθούν απαθείς αυτή την προκλητική και προσβλητική για την μνήμη τόσων χαμένων ζωών καμπάνια. Ίσως έτσι να είναι καλύτερα: να γίνει το αίσχος δημόσιο. Από την μεριά μας θέλουμε απλά να δηλώσουμε πως: το πάρτι θα τελειώσει. Δαίμων της Οικολογίας, τ. 102, 3/2010 |
                     |