Εκσυγχρονισμοί

 Bασίλης Πεσμαζόγλου

Τις προάλλες πάω σινεμά και στο ταμείο με ρωτάνε: «Πού θέλετε να κάτσετε, μπροστά ή πίσω;». Ως ανεπαρκώς μυημένος στη θεωρία της αποστασιοποίησης, αλλά και ως πολύβαθμος μύωψ, απαντώ, απορημένος «Μπροστά, παρακαλώ. Αλλά γιατί με ρωτάτε;». «Καθορίζουμε πλέον τις θέσεις στο ταμείο», μου ανταπαντούν με τουπέ, δίνοντάς μου ένα εισιτήριο που θύμιζε κάρτα επιβίβασης αεροπλάνου: Λ-8. Θέση την οποίαν επιδεικτικά δεν τήρησα, διότι  ήταν κάπου στη μέση της αίθουσας- που ευτυχώς ήταν μισοάδεια.

Τι γυρεύει άραγε εδώ αυτή  η πρόσφατη μικροεμπειρία μου; Είναι η αρχή μιας βαθύτατα πολιτικής μικροπραγματείας. Η ως άνω ιστορία είναι ένα ακόμη παράδειγμα εκσυγχρονισμού (με ή χωρίς εισαγωγικά). Το ενδιαφέρον εδώ συνίσταται στα εξής δύο στοιχεία: Η πρωτοβουλία δεν απορρέει από το κράτος, αλλά από μιαν επιχείρηση, από την αγορά, την ίδια την κοινωνία...