Καταγωγή-ιστορικό. Κατάγεται από τη Δυτική Ασία (Αφγανιστάν), το όνομά του το οφείλει στην αρχαία ονομασία του “καρωτόν” αν και ο Διοσκουρίδης το ονομάζει “σταφυλίνο”.

Περιγραφή του φυτού. Έχει πολύ μικρή ανάπτυξη και το φύλλωμά του θυμίζει αυτό του άνηθου, μόνο που δεν έχει καμιά μυρωδιά. Η γογγυλόριζα μπορεί να έχει διάφορα σχήματα, χρώματα και μεγέθη, ανάλογα με την ποικιλία, όμως το επικρατέστερο είναι το κυλινδρικό μακρόστενο σχήμα με το γνωστό χρώμα.

Πολλαπλασιασμός. Φυτό ψυχρής εποχής, καλλιεργείται όλες τις εποχές εκτός από το καλοκαίρι. Η σπορά γίνεται σε γραμμές 25-30 εκατ. και όταν φυτρώσουν οι σπόροι (μετά από 10-12 ημέρες), γίνεται αραίωμα έτσι ώστε κάθε φυτό ν’ απέχει 5 εκατ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Ποτίσματα: περιορισμένα και μόνο σε περιόδους μεγάλης ανομβρίας. Τακτικά σκαλίσματα για καταστροφή των ζιζανίων. Προστασία από εχθρούς εδάφους και από υπερβολική υγρασία στο έδαφος που μπορεί να σαπίσει το καρότο.

Συγκομιδή. Η διάμετρος της γογγυλόριζας που είναι ορατή γιατί αναπτύσσεται έξω από το έδαφος, είναι το ασφαλές κριτήριο συγκομιδής (διάμετρος 2,5-3,5 εκατ.). Συγκομίζονται όλα μαζί και ο χρόνος που χρειάζεται από τη σπορά μέχρι τη συγκομιδή είναι περίπου 5 μήνες.

Χρήσεις. Τρώγεται και νωπό και μαγειρεμένο. Πιο θρεπτικό πάντως είναι ωμό σε σαλάτες. Συμμετέχει ως πρώτη ύλη σε πολλά σκευάσματα της βιομηχανίας καλλυντικών εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε βιταμίνη Α.

Συντήρηση: Προστατευμένο σε πλαστικό συσκευασίας μπορεί να συντηρηθεί για μεγάλο διάστημα στο οικιακό ψυγείο. Καλύτερα πάντως συντηρείται σε χαμηλή θερμοκρασία 2-3οC.

πηγή: Οδηγός καλλιεργειών από τη σειρά "Σχολικός κήπος", έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος οικολογική βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ