Καταγωγή-ιστορικό. Κατάγεται από την Ασία. Γνωστό φυτό στην αρχαία Αίγυπτο, Ελλάδα και Ρώμη και ως μέσο διατροφής αλλά και ως θεραπευτικό μέσο. Το όνομά του το οφείλει στην αρχαία λέξη “κρόμμυον”.

Περιγραφή του φυτού. Φυτό αργής ανάπτυξης, με φύλλα στενόμακρα, κυλινδρικά, που ξεκινάνε από τη βάση του φυτού και είναι κενά στο εσωτερικό τους. Τα άνθη του είναι μικρά, άσπρα και εμφανίζονται πολλά μαζί σε μια σφαιρική ανθοταξία που βρίσκεται στην κορυφή ενός μακριού βλαστού, του ανθικού στελέχους.

Ποικιλίες. Πολλές, με διαφορετικό σχήμα, μέγεθος και χρώμα βολβού. Πάντως, όσο πιο σκούρο είναι το χρώμα του φλοιού του κρεμμυδιού τόσο πιο δριμύ είναι στη γεύση.

Πολλαπλασιασμός. Το κρεμμύδι πολλαπλασιάζεται με τρεις τρόπους. 1). Με απευθείας σπορά στο έδαφος. Η εποχή σποράς είναι νωρίς την άνοιξη. Η ποσότητα του σπόρου που απαιτείται για ένα στρέμμα είναι 1 κιλό. 2). Με σπορά και μεταφύτευση. Η σπορά γίνεται την ίδια εποχή σε σπορείο και τα φυτά μεταφυτεύονται όταν η διάμετρός τους είναι 0,6 χιλ., σε αποστάσεις 30×10 εκατ. 3). Με κοκκάρι. Είναι αγενής τρόπος πολλαπλασιασμού και το κοκκάρι είναι βολβός πολύ μικρού μεγέθους 1-2 εκατ. που φυτεύεται στις ίδιες αποστάσεις με τη μεταφύτευση.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Η πιο βασική δουλειά στο κρεμμύδι είναι η καταστροφή των ζιζανίων. Επειδή είναι αργής ανάπτυξης φυτό, αν δεν καταστραφούν έγκαιρα τα ζιζάνια, τότε υπάρχει κίνδυνος μηδενισμού της παραγωγής. Τα ποτίσματα είναι κανονικά, συνήθως με κατάβρεγμα των φυτών, γι’ αυτό πρέπει να γίνονται νωρίς το πρωί, ώστε να στεγνώνουν τα φυτά μέχρι το βράδυ και σταματάνε όταν πλησιάζει η περίοδος συγκομιδής. Φυτό ευαίσθητο στον περονόσπορο και στα έντομα εδάφους.

Συγκομιδή. Έτοιμο για συγκομιδή είναι όταν τα φύλλα του γείρουν και πέσουν προς τη γη. Τότε και ο φλοιός του κρεμμυδιού είναι αρκετά ξηρός και μπορεί να συγκομιστεί. Συγκομίζονται όλα μαζί και μένουν λίγες ημέρες στο χωράφι για να χάσουν μέρος της υγρασίας τους (μεθωρίμανση).

Χρήσεις. Τρώγεται νωπό και μαγειρεμένο. Όταν βράσει χάνει τη δριμύτητα της γεύσης του και γίνεται γλυκό. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται ως φαρμακευτικό προϊόν, παρά μόνο ως κατάπλασμα για θεραπεία των στραμπουληγμάτων των άκρων.

Συντήρηση: Αν ο βολβός έχει μεθωριμάσει καλά στο χωράφι, τότε μπορεί να συντηρηθεί για μεγάλο διάστημα σε κοινές αποθήκες (πάνω από 2 μήνες). Οι καλύτερες συνθήκες μακρόχρονης συντήρησής του είναι 0οC και 75% σχετική υγρασία.

πηγή: "Οδηγός καλλιεργειών" από τη σειρά "Σχολικός κήπος", έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ