Καταγωγή-ιστορικό. Κατάγεται από την Ινδία. Διαδόθηκε μόλις το 13^ο αιώνα και το όνομά της το οφείλει στην ιταλική λέξη melanzana.

Περιγραφή του φυτού. Κεντρικός βλαστός τρυφερός στην αρχή, αργότερα ξυλοποιείται και βοηθάει στην ανάπτυξη ενός ισχυρού φυτού με πολλούς πλευρικούς βλαστούς. Τα φύλλα της είναι μεγάλα, χνουδωτά και πολλές φορές έχουν αγκαθάκια. Τα άνθη της είναι μονά ή 2-3 μαζί. Τα μεγάλα άνθη είναι συνήθως εκείνα που δίνουν καρπούς. Καρπός σφαιρικός ή μακρόστενος μεγάλου μεγέθους.

Ποικιλίες. Καλλιεργούνται κυρίως δύο τύποι μελιτζάνας. α) ο τύπος που έχει καρπούς επιμήκεις κυλινδρικούς με κυριότερο εκπρόσωπο αυτήν που ονομάζεται “τσακώνικη” και β) ο τύπος που έχει καρπούς σφαιρικούς γνωστούς με το όνομα “φλάσκα”.

Πολλαπλασιασμός και Μεταφύτευση. Ίδια τεχνική με την τομάτα.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Ίδιες με αυτές της τομάτας.

Συγκομιδή. Τα κριτήρια της συγκομιδής είναι το μέγεθος του καρπού και το γυάλισμα της εξωτερικής επιφάνειάς του. Ο χρόνος που μεσολαβεί από τη σπορά μέχρι την έναρξη της συγκομιδής είναι 4-5 μήνες και διαρκεί μέχρι να πέσουν τα πρώτα κρύα στην περιοχή.

Χρήσεις. Μαγειρεμένη δίνει νοστιμότατα φαγητά της ελληνικής κουζίνας (μουσακάς), ενώ καρποί μικρού μεγέθους μπορεί να γίνουν τουρσί.

Συντήρηση: Στους 10^οC μπορεί να συντηρηθεί για 10 ημέρες.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.