Καταγωγή-ιστορικό. Φυτό της Ν. Αμερικής. Οι Ίνκας τη χρησιμοποιούσαν ως βασικό είδος της διατροφής τους. Στην Ευρώπη διαδόθηκε το 17ο αιώνα. Το όνομά της το οφείλει στην ισπανική λέξη “patata”.

Περιγραφή του φυτού. Έχει θαμνώδη ανάπτυξη με φύλλα σύνθετα και χνουδωτά. Ο κόνδυλος που είναι το βρώσιμο μέρος του φυτού, ανάλογα με την ποικιλία, μπορεί να είναι μικρού ή μεγάλου μεγέθους, σφαιρικού ή κυλινδρικού σχήματος, λευκόσαρκος ή κιτρινόσαρκος.

Ποικιλίες. Σήμερα καλλιεργούνται δύο μεγάλες κατηγορίες πατάτας και που η κάθε μια τους περιλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών. Είναι η κατηγορία  πατάτας κοινής κατανάλωσης και η κατηγορία πατάτας για βιομηχανική χρήση (πουρές, τσιπς κ.ά).

Πολλαπλασιασμός. Η πατάτα πολλαπλασιάζεται αποκλειστικά με αγενή τρόπο χρησιμοποιώντας σαν πολλαπλασιαστικό υλικό τους ίδιους τους κονδύλους της. Φυτεύεται σε τρεις εποχές, το Γενάρη-Φλεβάρη για ανοιξιάτικη παραγωγή, το Μάρτη-Απρίλη για καλοκαιρινή και τον Ιούλιο-Αύγουστο για φθινοπωρινή. Οι κόνδυλοι φυτεύονται ολόκληροι ή κομμένοι (αν είναι μεγάλοι), όταν έχουν φυτρώσει και σε αποστάσεις 0,7×0,3 μ. σε βάθος 5-10 εκατ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Το παράχωμα είναι μια ιδιαίτερη περιποίηση που πρέπει να γίνει, για να μην αναπτυχθούν οι νέοι κόνδυλοι έξω από το έδαφος και πρασινίσουν. Θέλει κανονικά ποτίσματα και έγκαιρη καταστροφή ζιζανίων και είναι ευαίσθητο φυτό σε πολλούς εχθρούς (αφίδες, δορυφόρος) και σε ασθένειες (περονόσπορος).

Συγκομιδή. Ο βιολογικός κύκλος της πατάτας είναι 3-4 μήνες. Τα κριτήρια συγκομιδής είναι το φύλλωμα που αρχίζει και ξεραίνεται και ο φλοιός των νέων κονδύλων που γίνεται αρκετά ανθεκτικός και δεν αποσπάται εύκολα με το χέρι.

Χρήσεις. Η πατάτα αποτέλεσε και αποτελεί ένα σπουδαίο είδος για τη διατροφή του ανθρώπου. Η μεγάλη περιεκτικότητά της σε υδατάνθρακες και λιγότερο σε πρωτεΐνες, την καθιστούν σημαντικό είδος διατροφής, εφάμιλλο του σταριού και του ρυζιού. Είναι γνωστός ο λιμός που θέρισε την Ιρλανδία το 18ο αιώνα γιατί η διατροφή των Ιρλανδών βασιζόταν στην πατάτα και η σοδειά καταστράφηκε από περονόσπορο. Γι’ αυτό και η φράση που περιγράφει μια καταστροφή: “έπεσε περονόσπορος”. Τρώγεται μαγειρεμένη με πολλούς τρόπους (βραστή, τηγανητή, ψητή) και αποτελεί πρώτη ύλη για πολλές βιομηχανίες επεξεργασίας της.

Συντήρηση: Συντηρείται στο σκοτάδι και σε όσο το δυνατόν πιο δροσερό αλλά όχι υγρό μέρος.

πηγή: "Οδηγός καλλιεργειών" από τη σειρά "Σχολικός κήπος", έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.