Καταγωγή-ιστορικό. Αυτοφυές φυτό των μεσογειακών χωρών. Ο Θεόφραστος το ονομάζει “κιχώριον”, ενώ το όνομά του το οφείλει στην ιταλική ονομασία “radicchio”.

Περιγραφή του φυτού. Όρθιας ή οριζόντιας μικρής ανάπτυξης φυτό με φύλλωμα πράσινο ή με αποχρώσεις του κόκκινου.

Ποικιλίες. Το ήμερο ραδίκι με γλυκιά γεύση και το ιταλικό με κόκκινες νευρώσεις στο φύλλο και πιο πικρή γεύση είναι οι κυριότερες ποικιλίες καλλιεργούμενου ραδικιού. Τελευταία έχουν προστεθεί στην καλλιέργεια και διάφορες ποικιλίες οριζόντιας ανάπτυξης που αποκαλούνται άγρια ραδίκια.

Πολλαπλασιασμός. Χειμωνιάτικο λαχανικό αν και μπορεί να καλλιεργηθεί όλο το χρόνο. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο που σπέρνεται σε γραμμές που απέχουν 40 εκατ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Η πρώτη δουλειά μετά το φύτρωμα των σπόρων είναι το αραίωμα των φυτών έτσι ώστε να έχει το καθένα χώρο 10-15 εκατ. για ν’ αναπτυχθεί. Εύκολης καλλιέργειας φυτό, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες περιποιήσεις.

Συγκομιδή. Συγκομίζεται όλο μαζί ή τμηματικά όταν έχει αναπτυχθεί αρκετά σε μέγεθος.

Χρήσεις. Τρώγεται βρασμένο και είναι μαζί με το θαυμάσιο ελαιόλαδό μας μια υπέροχη σαλάτα.

Συντήρηση: Η συντήρησή του είναι πολύ δύσκολη και μόνο 2-3 ημέρες μπορεί να συντηρηθεί στο ψυγείο προστατευμένο από απώλεια υγρασίας (με πλαστική σακούλα).

πηγή: "Οδηγός καλλιεργειών", από τηυ σειρά "Σχολικός κήπος" έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.