Καταγωγή-ιστορικό. Μεσογειακό φυτό, γνωστό στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους κυρίως ως φαρμακευτικό φυτό, με το όνομα “σέλινον” απ’ όπου και το όνομά του.

Περιγραφή του φυτού. Μοιάζει σε ανάπτυξη με το μαϊντανό μόνο που είναι μεγαλύτερης ανάπτυξης. Αν μπερδέψει κανείς τα φύλλα του μαϊντανού και του σέλινου δεν έχει παρά να τα τρίψει λίγο και να  απελευθερωθεί η χαρακτηριστική μυρωδιά που έχει το καθένα.

Ποικιλίες. Σήμερα καλλιεργούνται δύο μορφές σέλινου. Το ριζώδες και το φυλλώδες. Το πρώτο είναι πιο χαμηλής ανάπτυξης και αναπτύσσει μια μεγάλη γογγυλόριζα που μαζί με τα φύλλα είναι το βρώσιμο τμήμα του φυτού. Το δεύτερο καλλιεργείται μόνο για το φύλλο του και είναι μεγαλύτερης ανάπτυξης από το πρώτο.

Πολλαπλασιασμός. Είναι χειμωνιάτικο λαχανικό και σπέρνεται από το Φλεβάρη μέχρι τον Ιούνιο. Είναι κατ’ εξοχήν μεταφυτευόμενο λαχανικό. Σπέρνεται σε κιβώτια σποράς σε πολύ μικρό βάθος, γιατί είναι πολύ μικρός ο σπόρος του.

Μεταφύτευση. Όταν τα φυτά αποκτήσουν ένα σημαντικό μέγεθος (μετά από 2-3 μήνες) μεταφυτεύονται στο έδαφος σε αποστάσεις 30×20 εκατ. Το ριζοσέλινο φυτεύεται λίγο πιο αραιά σε αποστάσεις 35×30 εκατ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό φυτό. Έχει ν’ αντιμετωπίσει ορισμένους εχθρούς του εδάφους.

Συγκομιδή. Για το ριζοσέλινο το κριτήριο συγκομιδής είναι η γογγυλόριζα να έχει αποκτήσει διάμετρο 10 εκατ. Για το φυλλώδες πρακτικά δεν υπάρχει περιορισμός στο μέγεθος του φυλλώματος. Όταν όμως ο στόχος είναι οι υψηλές αποδόσεις τότε αφήνεται ν’ αναπτυχθεί πλήρως και μετά συγκομίζεται, 6 μήνες περίπου μετά τη σπορά.

Χρήσεις. Μαγειρεμένο αποτελεί την πρώτη ύλη για πολλά φαγητά της ελληνικής κουζίνας.

Συντήρηση: Εκτός από τη γογγυλόριζα που μπορεί να συντηρηθεί επί μακρόν στο ψυγείο, το φυλλώδες σέλινο συντηρείται μόνο 2-3 ημέρες.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.