Καταγωγή-ιστορικό. Ν.Α. Ασία. Η λέξη μάλιστα μανταρινιά παραπέμπει στην Κίνα και στους μανδαρίνους (αξιωματούχους), απ’ όπου φαίνεται ότι αντλεί και το όνομά της.

Περιγραφή του φυτού. Μοιάζει με τη λεμονιά διαφέροντας μόνο ως προς το σχήμα του δέντρου που είναι πιο σφαιρικό.

Ποικιλίες. Τα κοινά μανταρίνια με διάφορες τοπικές ονομασίες (Χίου, Καλύμνου, Κρήτης), ήταν κάποτε η μόνη ομάδα ποικιλιών μανταρινιάς που καλλιεργείτο στη χώρα μας. Η είσοδος όμως των ποικιλιών “κλημεντίνης” και “σατσούμας” περιόρισε την καλλιέργειά τους. Ο λόγος είναι ότι τα “ελληνικά” κοινά μανταρίνια παρά την υπέροχη γεύση τους, έχουν μεγάλο αριθμό κουκουτσιών στους καρπούς τους. Αντίθετα, οι δύο άλλες ποικιλίες παράγουν καρπούς με καθόλου ή ελάχιστα κουκούτσια και έτσι τα προτιμούν οι καταναλωτές και ιδιαίτερα τα παιδιά.                                                 

Πολλαπλασιασμός. Ίδιος με τη λεμονιά. Διαφέρουν οι αποστάσεις φύτευσης που είναι 3×3-5 μ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Ίδιες με τη λεμονιά.

Συγκομιδή. Τα μανταρίνια συγκομίζονται ώριμα ώστε να έχουν καλή γεύση και άρωμα. Εξαίρεση αποτελεί η “σατσούμα” που ο καρπός της συγκομίζεται πράσινος γιατί τότε έχει τα καλύτερα χαρακτηριστικά ποιότητας.

Χρήσεις. Κυρίως καταναλώνονται σε νωπή μορφή και δευτερευόντως χρησιμοποιούνται από τη χυμοποιία και την αρωματοποιία.

Συντήρηση: Μόνο στο ψυγείο μπορούν να συντηρηθούν για μικρό σχετικά χρονικά διάστημα.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.