Καταγωγή-ιστορικό. Η Μικρά Ασία είναι ο τόπος καταγωγής της και έτσι εξηγείται το ότι γρήγορα διαδόθηκε στην αρχαία Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες. Είναι η “συκέα” των προγόνων μας.

Περιγραφή του φυτού. Φυλλοβόλο δέντρο φτάνει σε ύψος τα 5-7 μ. Τα φύλλα της είναι μεγάλα με λοβούς. Ο καρπός της έχει την ιδιομορφία να μην προέρχεται από ένα άνθος αλλά από πολλά ανθίδια και ο τρόπος της επικονίασης δεν είναι συνηθισμένος γιατί γίνεται από ένα εντομάκι τον “ψήνα” που συμβιώνει με τα άγρια σύκα.

Ποικιλίες. Η ποικιλία των Καλαμών και της Κύμης είναι οι πιο διαδεδομένες για παραγωγή ξερών σύκων ενώ για επιτραπέζια χρήση καλλιεργούνται οι ποικιλίες Αργαλαστής Πηλίου, Βασιλική και η δίφορη ποικιλία Αποστολιάτικα.               

Πολλαπλασιασμός. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα που ριζοβολούν σε άμμο ή απευθείας στο έδαφος.

Μεταφύτευση. Μετά από ένα χρόνο μεταφυτεύονται στο έδαφος σε αποστάσεις 6-8 μ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Σπάνια λιπαίνεται και αρδεύεται η συκιά. Ειδικά στο στάδιο της ωρίμανσης των καρπών πρέπει να αποφεύγεται η άρδευση γιατί υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει ο καρπός. Το κλάδεμα αφορά κυρίως την απομάκρυνση ξερών κλάδων. Αυτό που αποτελεί ιδιαίτερη φροντίδα στη συκιά είναι η υποβοήθηση της γονιμοποίησης των ανθέων που γίνεται με το κρέμασμα στο δέντρο άγριων καρπών που ονομάζονται “ορνιοί” και στους οποίους συμβιώνει το έντομο “ψήνας” που βοηθά στην γονιμοποίηση της συκιάς. Η εργασία αυτή λέγεται “ερινεασμός” και γίνεται τον Ιούλιο.

Συγκομιδή. Οι καρποί για επιτραπέζια χρήση συγκομίζονται κάθε 2-3 ημέρες όταν είναι ώριμοι. Αντίθετα, τα σύκα που αποξηραίνονται συγκομίζονται υπερώριμα αφού πέσουν μόνα τους ή μετά από τίναγμα του δέντρου.

Χρήσεις. Στη νωπή τους μορφή καταναλώνονται ως φρούτο και μόνο στην ντόπια αγορά, ενώ στην ξερή τους μορφή εξάγονται σε πολλές χώρες.

Συντήρηση: Ο νωπός καρπός δεν μπορεί να συντηρηθεί παραπάνω από 2-3 ημέρες. Αντίθετα, το ξερό σύκο συντηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

πηγή: "Οδηγός καλλιεργειών" από τη σειρά "Σχολικός κήπος", έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ