Καταγωγή-ιστορικό. Κατάγεται από τη Δυτική Ασία και ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους. Το όνομά της το οφείλει στην ελληνική λέξη “αμυγδαλέα”.

Περιγραφή του φυτού. Είναι φυλλοβόλο δέντρο με φύλλα επιμήκη οδοντωτά και λευκά άνθη. Η βιασύνη της ν’ ανθίζει μέσα στο χειμώνα έχει σαν αποτέλεσμα να παθαίνει ζημιές η καρποφορία από τις χαμηλές θερμοκρασίες.

Ποικιλίες. Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα της γρήγορης άνθησης καλλιεργούνται σήμερα οψιμανθείς ποικιλίες με πιο γνωστές τη “Ρέτσου“, την “Texas” και την “Truito”.                                

Πολλαπλασιασμός. Με σπόρο και με εμβολιασμό. Τα φυτά που προέρχονται από σπόρο εμβολιάζονται τον Μάιο-Ιούνιο με ενοφθαλμισμό. Ως υποκείμενα κατά την τεχνική του πολλαπλασιασμού με εμβολιασμό χρησιμοποιούνται σπορόφυτα ροδακινιάς. Οι αποστάσεις φύτευσης είναι 6×6 μ.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις. Το κλάδεμα αποτελεί μια βασική καλλιεργητική φροντίδα και στόχος του είναι να αποκτήσει το δέντρο μορφή κυπέλλου ή ελεύθερου σφαιρικού σχήματος. Πρέπει ν’ απομακρύνονται κάθε χρόνο οι ξεροί ή προσβεβλημένοι κλάδοι. Το ευρύτομο από τους εχθρούς και η μονίλια, το κορύνεο και η σκωρίαση από τις ασθένειες, είναι οι συνηθισμένες προσβολές του φυτού.

Συγκομιδή. Όταν το περικάρπιο αρχίζει να σχίζεται, τότε ο καρπός είναι ώριμος να συγκομιστεί (Αύγουστο-Σεπτέμβριο).

Χρήσεις. Η ψύχα του αμυγδάλου χρησιμοποιείται ευρύτατα στη ζαχαροπλαστική όπου ένας μεγάλος αριθμός γλυκισμάτων έχει σαν βάση την αμυγδαλόψυχα, καθώς και ως ξηρός καρπός.

Συντήρηση: Ο μόνος εχθρός της αμυγδαλόψυχας είναι τα έντομα αποθήκης που μπορεί να καταστρέψουν τελείως τον καρπό. Μια άλλη δυσάρεστη συνέπεια της αποθήκευσης είναι η “τάγγιση” των ελαίων που περιέχει η ψύχα με αποτέλεσμα να αποκτά πολύ κακή γεύση. Όσο πιο μεγάλη είναι η θερμοκρασία αποθήκευσης τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αλλοιωθεί η γεύση του καρπού.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.