Καταγωγή. Β. Αμερική, Κίνα, Ιαπωνία.

Περιγραφή. Αειθαλής θάμνος με μέτριο ρυθμό αύξησης και κόμη συμπαγή. Σε ποικιλία αποχρώσεων του πράσινου ανάλογα με την ποικιλία. Φέρει κεντρικό κορμό και πολλούς οριζόντιους ισχυρούς κλάδους. Έχει σχήμα πυραμίδας και ύψος 2-4 μ. Φύλλα αντίθετα λεπιδόμορφα αναπτυγμένα σε επίπεδα στο χώρο με χαρακτηριστική οσμή.

Ποικιλίες. Μεγάλος αριθμός ποικιλιών με αργή ανάπτυξη και σφαιρική ή κωνική κόμη, πυκνό φύλλωμα με χαρακτηριστικό φωτεινό πράσινο χρώμα που δεν απαντάται σε άλλο κωνοφόρο. Υπάρχουν και νάνες μορφές τούγιας.

Πολλαπλασιασμός. Με μοσχεύματα κορυφής το φθινόπωρο-χειμώνα (Νοέμβριο-Ιανουάριο) και το καλοκαίρι. Αποστάσεις φύτευσης, 1.0-2.5 μ.

Απαιτήσεις. Φυτό ευρείας προσαρμογής ως προς το κλίμα και το έδαφος. Ανθεκτικό στο κρύο, τους ανέμους και τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, στις οποίες το φύλλωμα μερικών ειδών και ποικιλιών αποκτά καστανές αποχρώσεις. Είναι ανθεκτικό στην ξηρασία, προτιμά ωστόσο τα γόνιμα, υγρά και με καλή στράγγιση εδάφη. Δέχεται τακτικά κλαδέματα.

Χρήσεις. Ανάλογα με το είδος βρίσκει πολλές εφαρμογές στην κηποτεχνία. Είναι κατάλληλο για δημιουργία ψηλών πυκνών αδιαπέραστων φυτικών φραχτών. Κατάλληλο σε μεμονωμένες φυτεύσεις και σε συστάδες μέσα σε χλοοτάπητες, με εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Οι νάνες μορφές είναι κατάλληλες για βραχόκηπους. Ποικιλίες των ειδών καλλιεργούνται σε κεραμικά, ως επί το πλείστον, φυτοδοχεία και διακοσμούν εισόδους νεοκλασικών και μη οικιών καθώς και εξώστες. Η μεγάλη χρωματική ποικιλία του φυλλώματός του το κάνει ιδιαίτερα χρήσιμο, από διακοσμητική άποψη, φυτό.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.