Καταγωγή. Μεσογειακές χώρες και Δ. Ευρώπη.

Περιγραφή. Ετήσιο ή διετές φυτό με πολύ μικρή ανάπτυξη, συμπαγές, πολυκλαδισμένο, ύψους 10-20 εκατ. με φύλλα πολύ λεπτά, λογχοειδή, ανοικτά πράσινα. Άνθη λευκά, ροζ ή μωβ, ανάλογα με την ποικιλία, μικρά, βρίσκονται σε ομάδες στις άκρες των βλαστών. Είναι ανθισμένο σχεδόν όλο το χρόνο και τα άνθη έχουν μια ευχάριστη μυρωδιά μελιού απ’ όπου πήρε και το όνομά του.

Πολλαπλασιασμός. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο που σπέρνεται Αύγουστο-Σεπτέμβριο ή Μάρτιο-Απρίλιο. Σύνηθες είναι τα φυτά ν’ αναπαράγονται μόνα τους από σπόρους που πέφτουν στο έδαφος μετά την ανθοφορία. Οι αποστάσεις φύτευσης για τα νεαρά σπορόφυτα είναι 10-15 εκατ.

Απαιτήσεις. Είναι φυτό εύκολο στην καλλιέργειά του, αναπτύσσεται σε όλα τα εδάφη, προτιμά όμως τα ελαφρά γόνιμα με καλή στράγγιση. Αγαπάει τον ήλιο, όπως όλα τ’ ανθόφυτα, και ανθίζει συνεχώς αν ψαλιδίζουμε τις άκρες των βλαστών και αφαιρούμε τα ξερά λουλούδια.

Χρήσεις. Είναι κατάλληλο για σχηματισμό χαμηλών πλαισίων. Χρησιμοποιείται για κάλυψη του εδάφους και σε βραχόκηπους.

Πηγή: «Οδηγός καλλιεργειών» από τη σειρά «Σχολικός κήπος», έκδοση Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη, ΟΜΕ ΕΠΕ.